مجتمع فرهنگی مطبوعاتی اصفهان نامی که این روزها زبانزد اهالی فرهنگ و رسانه و همچنین مدیران شهری می باشد بی دلیل زبانزد نگشته ، روزی که پیشکسوتان عرصه مطبوعات پس از سالها گرد هم جمع شدند و بعنوان حق مسلم و قانونی خود، از مدیران شهری داشتن ساختمانی را طلب کردند تا بتواند گرد هم درآیند و مشکلات دیار نصف جهان را در کنار هم سامان ببخشند،شاید آرزوهای زیادی برای این مکان در سر داشتند اما.... بگذریم...
امروز اصحاب رسانه شاکرند که این مهم محقق شد. اما این کشتی نیاز داشت که به دست ناخدایی سپرده شود از دل ساکنانش، ناخدایی که دل بسوزاند برای هر متر از آن، از 5 سال پیش که احمدرضا دهانی ناخدای این کشتی گشت برای رسیدن به ساحل آرامش باید طوفان های زیادی را پشت سر می گذاشت که رد شدن از این دریای متلاطم جز با همراهی یاران کهنه کارش در هیئت مدیره و هم قدمی سید مجید حسینی که همیشه همراهش بود میسر نبود، طوفان هایی مانند قطع بودجه جاری مجموعه، امنیت، تجهیزات ساختمان و ..... که همه را تا به امروز با یاری یکدیگر و گاهگاهی با عنایت مدیریت شهری هر دوره پشت سر گذاشتند. دریای مشکلات که آرام شد وقت آن بود با وجود عملکرد خوب و قابل دفاع احمد رضا دهانی سکان این کشتی به دست ناخدایی تازه نفس سپرده شود، در روز موعود چشم به راه داشتیم تا شاید مرد عرصه فرهنگ و هنر اصفهان برای بدرقه این ناخدای باسابقه و دلگرمی دادن به ناخدای جوان و جسور که خوشبختانه از اهالی رسانه است، قدمی بردارد اما افسوس که چشمانمان به راه ماند اما او نیامد، حال چرا نمی دانم؟!!!!
حجه الاسلام میثم ریاحی جوانی پرشور و جسور است که می گوید دغدغه اهالی رسانه را دارد، حال که دریای مشکلات کمی آرام گرفته باید با کمک و مشورت پیشکسوتان، این کشتی را تبدیل به ناوجنگی کند تا بتوانیم به فرموده رهبرمان به جنگ رسانه های دشمن برویم. امید دارم که پس از دوسال همچون احمدرضا دهانی سربلند و سرافراز بتواند جایگاه خود را تحویل سکاندار بعدی دهد.
اما این ضیافت افطار طعمی خوش داشت با وجود سادگیش ، چرا که دور هم جمع شده بودیم بدون وام دار بودن از کسی یا جایی ....
بیش باد اینگونه همدلی و رفاقت بین اهالی رسانه و مطبوعات که خود سفیران آگاهی هستند.
